عرفان ایران

عرفان در معنی کلاسیک کلام به معنی شناخت است. واژهء معادل عرفان در زبان یونانی کلمه «گنوز» میباشد.

 

عرفان یا شناخت، حصول معرفت به جوهر اشیاء است، از طریق مشاهده مستقیم و فراحسی.

برای هر فردی - که مایل به نیل به مرتبه شناخت فراحسی است - نزدیکترین شیء برای اکتشاف و شناخت، جوهر وجودی خود آن فرد است.

 

شناخت «خود» به اعتبارِ جوهری، «عرفان نفس» یا خودشناسی نام دارد.

این «خودشناسی» مقدمه لازم و گزیر ناپذیر برای «عرفان رب» یا خداشناسی میباشد.

.Qui connaîtra lui même, connaîtra son Seigneur

من عرف نفسه فقد عرف ربه

 

در جهان مدرن و رو به آینده، در امتداد این تعریف کلاسیک از «عرفان»، ضرورت اتساع «شناخت مستقیم» امری انکار ناپذیر میباشد، زیرا در سیاره ای که برروی آن اکنون بیش از هشت میلیارد آدمیزاد زندگی میکنند، مناسبات بین افراد، دیگر در فضای متریک تعیین و تعریف نمیشود، بلکه هر فرد نقطه ای در شبکه ء گسترده ای از ارتباطات فراقاره ای و کیهانی قرار دارد.

 

اما در عین حال، این فضای ارتباطات محل در هم آمیختگی «واقعیت» réel /  و «مَجاز» fake میباشد و تفکیک دقیق میان واقعیت-مجاز نیاز انسان امروز و فردا است.

 

مکتب «عرفان واقعی» یا «مکتب حق شناسی» اصول روش و متدِ فراگیری  میزان و مناط این چنین ادراکی را به علاقمندان و جستجوگران عرضه میکند.